Paradox voeding en consument
Om lekker en vooral gezond te eten dienen we de kloof tussen de grote eetindustrie en de spijsbewuste consument te dichten. Immers onze band met het voedsel staat nog altijd voorop. Voldoen we niet aan dat principe dan raken we onze eigenheid kwijt.
We consumeren weliswaar verstandig en streven naar een vitaal en langer leven, toch zouden we meer oog moeten hebben voor een natuurlijke levensstijl en dus onze verbondenheid met het voedselbos. Voedselbossen laten ons in hun gastvrijheid graag toe. We mogen er zelf tuinieren en planten opkweken, verzorgen, oogsten én van het ter beschikking gestelde vruchtvlees genieten. Genegenheid voor het voedselbos zal niet uitblijven.
Met een meer bewuste aanpak zullen we leren inzien waarom snacks – ook niet als ritueel avondmaal – ons van onze gezondheid kunnen ontdoen.
Een haastig mens neemt steeds minder tijd voor zijn voedsel. In het slechtste geval leidt dat tot mentale vervreemding. Bovendien loopt hij de kans afhankelijk te worden van een steeds kleiner kluster marktpartijen namelijk de voedselindustrie die voedsel produceert. […] Dit heeft inmiddels geleid tot cognitieve, normatieve en expressieve vervreemding. Dat wil zeggen dat we niet meer weten wat gezond is en hoe industrieel voedsel leidt tot comatisering van de smaakpapillen.
Tijdbesparing
Mensen zijn tot mens geworden door de aanhoudende vermindering van de tijd die nodig is voor de productie van levensmiddelen (en het verteren ervan). Dit stelt hen in staat zich meer en meer los te maken van de voedselproductie en daarmee de betekenis van de voedselproductie te veronachtzamen. De tijdsbesparing bij het verzamelen, produceren en verteren van voedsel heeft als nadeel dat mensen vervreemd raken van hun voedsel en eveneens van toeleverancier aarde. Ze zijn steeds afhankelijker geworden van een slinkende groep voedingsspecialisten.
Die voorwaartse stap maakt de individuele mens zelf weer terug als ze nauwelijks nog in staat is zelf voedselvaardigheden te ontwikkelen.
Dat de toename van vrijheid leidt tot meer afhankelijkheid is een van de belangrijkste paradoxen van landbouw en voedsel en consumptie. Als deze evolutie zo doorzet – wie weet – zijn mensen straks bereid om non-foods als voedsel te eten. Tenzij we kritische consumenten samen met de Stichting Food of Woods er een ‘takje’ voor steken. Want natuurlijk blijven we Goed Eten.
